Jak wygląda Tor Sztuczny

Jeżeli ktokolwiek mówi o sankach w wykonaniu sportowym ma na myśli najprawdopodobniej jazdę na torach sztucznych (AT – Artifical Track). Czym jest tor sztuczny i czym różni się jazda na nim od sanek, które większość z nas zna z dziecinnych lat?

Różni się w zasadzie wszystkim 🙂 Zacznijmy jednak od tego jak wygląda sam tor i dlaczego nazywany jest sztucznym. Ogólnie przyjęło się mówić, że tor sztuczny jest to betonowa konstrukcja w kształcie rynny posiadająca wysoko wyprofilowane wiraże i instalację chłodniczą umożliwiającą zamrażanie toru przy temperaturze powietrza większej od zera. Nie jest to do końca dobra definicja i istnieją od niej wyjątki (jak np St Moritz). Można jednak powiedzieć, że:

„Sztuczny tor sankowo-skeletonowy jest to betonowa, drewniana, bądź zbudowana ze śniegu i lodu konstrukcja przeznaczona do uprawiania sportów ślizgowych, posiadająca wyprofilowane ociosy wiraży i prostoliniowe odcinki w kształcie płaskodennej rynny o szerokości około półtorej metra.

Jeden z wiraży widać na zdjęciu powyżej. Jest to wiraż numer 13 na torze w Siguldzie na Łotwie, miejscu bardzo dobrze znanym polskim zawodnikom i bardzo wyjątkowe z pewnego innego powodu. Dlaczego? Na początek należy wiedzieć, że w przebiegu każdego toru sankowego znajduje się kilka startów.

  • Start sankowy męski (najwyższy)
  • Start bobslejowy i skeletonowy
  • Start sankowy dwójkowy
  • Start sankowy damski
  • Conajmniej jeden (a najczęściej kilka) startów juniorskich

Dlaczego aż tyle? Bobsleje i skeleton wymagają z definicji szerokiej ścieżki startowej. W odróżnieniu od sanek na których zawodnik siedzi już w momencie startu, tutaj skeletonista czy załoga bobsleja musi (tu właścicieli silników diesla z doładowaniem przepraszamy za wulgarne słowo) rozbiegać się i następnie wskoczyć do bobsleja albo na skeleton.

Start skeletonowo-bobslejowy w Siguldzie

Starty dwójkowy znajduje się zawsze nieco niżej niż męski a damski jeszcze niżej niż dwójkowy (i zarazem męski). Pomijając początkową, najbardziej stromą część toru zmniejsza się maksymalną prędkość jazdy. Zmniejsza się tez przyspieszenie sanek podczas ślizgu. Prędkość maksymalną z „damy” osiąga się później niż z męskiego. Różnica pomiędzy startem damskim a męskim wynosi najczęściej około 15km/h. Wydaje się, że jest to niedużo ale chyba większość profesjonalistów potwierdzi, że pozory zdecydowanie mylą 😉 Starty juniorskie i dziecięce znajdują się jeszcze niżej, nawet za połową długości toru. Są używane do szkolenia podstawowego dzieci i młodzieży, czy tzw. „Gaesterodeln” czyli „rekreacyjnych ślizgów dla mas”

Dlaczego Sigulda jest tak niezwykła? Ponieważ jest to jedyny tor na świecie, gdzie najwyższe starty nie znajdują się na poziomie gruntu. Ukształtowanie terenu w Siguldzie nie umożliwiało uzyskanie odpowiedniego nachylenia. W związku z tym pierwsze 200 metrów toru zostało wybudowane na estakadzie a start znajduje się w budynku na wysokości 6 i 7 piętra.

Start męski w Siguldzie. Miejsce które oddziela chłopców od prawdziwych facetów.
Widok na główny budynek toru w którym znajduje się Start męski, dwójkowy i skeletonowy. Po prawej budynek ze startem damskim